تولید محتوای فرهنگی

امروزه خدمات و فعالیتهای فرهنگی جایگاه مهمی را در منظومه بایستگی های کشور دارا بوده و حجم زیادی از رهنمودها و تبلیغات رسانه‌ای به این مهم اختصاص داده شده است.
اما در این میان، سوالی نیز همواره مطرح است:
“چرا با این همه کنش و واکنش فرهنگی، وضعیت خوبی از فرهنگ جامعه مان احساس نمی شود؟”
به نظر می‌رسد اگر در یک جامعه، ظاهر و “جسم” کار فرهنگی دارای اهمیت باشد که به حق نیز چنین است؛ لازم است محتوا و “روح” کار فرهنگی اهمیتی دو چندان داشته باشد و اگر به هر بهانه ای (همچون افزایش روزافزونِ مشکلات تهیه مقدمات شکلی کار و …) این مهم اتفاق نیافتد ما با یک اختلال فرهنگی روبه رو هستیم و آن:
“عرضه های فرهنگی با قالبها و جسمهای چشم نواز اما کم محتوا و کم جان و حتی بی جان”.
و بدیهی است که اولین چیزی که از امور کم جان نیز نباید انتظار داشت؛ تاثیر است.